Nje rrefenje e panjohur per Gjergj Kastriotin!

mhg-crew

Date: Th, 04-September-08, 7:56 PM | Message # 1

Admin

Group: Te perzgjedhurit

Messages: 915

Reputation: 12

Status: Offline

Rrëfenja XIX

NjÃ« kreshnik shqiptar dhe njÃ« Sulltan i madh i turqve

Lauro Korniani D'Algaroti

Ishte njëherÃ« e njÃ« kohÃ« nÃ« Shqipëri njÃ« kryezot, i cili, edhe pse quhej Gjergj Kastrioti, për trimërinÃ« e madhe tÃ« tij, u titullua Skanderbeg. Dhe aq ishte kthyer ai nÃ« tmerr për turqit, sa t'i luftonte dhe t'i mundte ata ishte e njëjta gjÃ«. As Murati, i cili ishte asokohe zot i madh i turqve, nuk gjente qetësi dhe nuk arrinte tÃ« kuptonte se prej nga buronte ajo trimëri e pamatÃ« e Skanderbegut, i cili këpuste krenat e muhamedanëve, ashtu siÃ§ shkundet dardha nga pema. Dhe duke folur njëherÃ« për këtÃ« me myftiun, ky, për ti shtënÃ« xixat, i tha njÃ« mëngjes atij se i ishte shfaqur nÃ« Ã«ndërr Muhameti natën e shkuar dhe e kishte urdhëruar tÃ« këshillonte Muratin se do tÃ« siguronte fitoren ndaj tij vetëm po tÃ« shtinte nÃ« dorÃ« kordhën e Gjergjit, pasi aty qëndronte fuqia kryesore e tij; dhe si ajo armÃ« tÃ« binte nÃ« ndonjëfarÃ« mënyre nÃ« dorÃ« tÃ« turqve, prijësi shqiptar nuk do tÃ« mundte mÃ« tÃ« fitonte asnjÃ« betejÃ« tÃ« vetme, ndërsa ata, turqit, do tÃ« ishin nÃ« atÃ« anÃ« fitimtarÃ« mÃ« tepër se kurrÃ«. Murati, qÃ« ishte njÃ« princ bestyt dhe i padijshëm, i besoi asaj gënjeshtre dhe dërgoi menjëherÃ« njërin prej spahive tÃ« tij tek Skanderbegu, duke i thënÃ« atij se e kishte fort për zemër atÃ« kordhÃ« tÃ« tij. Nëse dëshironte t'ia jepte bujarisht apo ta merrte atÃ« nÃ« shkëmbim tÃ« gëzofëve qÃ« i përgjërohej tâ€™i pranonte si dhuratÃ«. Gjergji qÃ« e kuptoi menjëherÃ« se përse i kërkohej arma e tij, duke qeshur e hoqi nga brezi dhe ia dha spahiut, dhe mori prej tij gëzofët aq tÃ« bukur. Turkut nuk i besohej se po ia Ã§onte tÃ« zotit tÃ« tij, dhe mendonte se nÃ« tÃ« qëndronte fati i PerandorisÃ« Otomane. Murati nÃ« tÃ« vërtetÃ« e mori me tepër ngazëllim; porse duke e vërejtur me kujdes tÃ« madh nuk gjeti nÃ« tÃ« ndonjÃ« gjÃ« tÃ« veÃ§antÃ« qÃ« ta vinte atÃ« kordhÃ« përmbi tÃ« tjerat, veÃ§ faktit se ishte kaq e rëndÃ«, sa as krahu i tij, e as i cilitdo turk tjetër sado tÃ« fuqishëm nuk vlente për ta ngritur dhe vringëlluar nÃ« ajër. Atëhere sulltani kujtoi se ishte vënÃ« nÃ« lojÃ« nga Skanderbegu dhe, duke ia kthyer përsëri mbrapsht po me tÃ« njëjtin spahi, i dërgoi atij njÃ« pirg tÃ« sharash pasi ajo nuk ishte kordha qÃ« ai i kishte kërkuar; pra, ose t'ia jepte atÃ«, ose do tÃ« përballej me krejt tërbimin dhe krejt fuqinÃ« e tij. Gjergji, duke dëgjuar këtÃ«, u egërsua i gjithi nÃ« fytyrÃ« dhe iu përgjigj spahiut: - Thuaji zotit tënd se kjo Ã«shtÃ« kordha ime (dhe ndërkaq e ngjeshi nÃ« brez): por nëse s'i ka pëlqyer kjo, unÃ« do t'i dërgoj atij tÃ« tjera dhe sa tÃ« dojÃ«. Por se këtÃ« krah (tÃ« cilin e shtriu dhe e ngriti deri mbi krye), ah, këtÃ« krah, këtÃ« sigurisht nuk ia jap. Dhe ti qërohu menjëherÃ« jashtÃ« tendës sime, nëse dëshiron qÃ« tÃ« qëndrojÃ« përsëri koka mbi supe. - Turku nuk pa pothuaj se nga doli, dhe u largua me ngut tÃ« madh prej andej. Kurse Murati mësoi, për inat tÃ« tij, se për tÃ« luftuar trimërisht vlen mÃ« tepër krahu se shpata